Hacettepe Üniversitesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Fakültesi

Ülkemizde bu alandaki çalışmalar ilk olarak Hacettepe Üniversitesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Yüksekokulunda 1971 yılında kurulan Serebral Paralizi Ünitesinde başlamış olup, o günden bugüne aralıksız olarak faaliyet gösteren bu ünite, pediatrik fizyoterapi rehabilitasyon alanındaki çalışmaların nüvesini oluşturmuştur. Halen bu alanda sürdürülen çalışmalar ile dünyadaki güncel gelişmeleri yakından izleyerek hizmet sunumu ve eğitime yansıtan bir referans merkezi olarak faaliyet göstermektedir. Pediatrik fizyoterapi ve rehabilitasyonda; özürlü çocuğun fizyolojik, anotomik ve çevresel kısıtlılıkları içerisinde mümkün olabilen en üst fonksiyonel, psikososyal ve mesleki bağımsızlığa ulaştırılması hedeflenmektedir. Ünitemizde, genel olarak nörogelişimsel kökenli patolojilerden kaynaklanan fonksiyonel yetersizliklerin giderilmesi temel çalışma alanını oluşturmaktadır.

Serebral Palsi, mental motor retardasyon, brakial pleksus yaralanmaları, meningomyelosel, tortikollis gibi çocukluk çağının özür grupları ve genetik ve metabolik bozukluklara bağlı nörogelişimsel problemi olan çocuklar değerlendirilerek fizyoterapi rehabilitasyon programına alınmaktadır. Bunun yanında riskli bebek olarak tanımlanan ve çoğunlukla erken doğum, düşük doğum ağırlığı olan ve diğer risk grubunda doğmuş tüm bebekler ünitemizde değerlendirilerek, 2 yaşına kadar gözlem altında tutulmaktadır. Ünitemizde, doğumdan 18 yaşa kadar hastalık ya da travma nedeniyle fonksiyonel yetersizliği olan çocukların değerlendirilmesi fizyoterapi ve rehabilitasyon ihtiyaçlarının belirlenmesi ve bu doğrultuda gerekli fizyoterapi ve rehabilitasyon yaklaşımlarının uygulanarak mevcut yetersizliklerin azaltılması, bağımsızlıklarının sağlanması ve toplumsal yaşama entegrasyonu hedeflenmektedir. Pediatrik fizyoterapi uygulamaları, duyusal ve motor deneyimlerin normalleştirilmesi, düzgün postürün sağlanması, kas tonusunun düzenlenmesi, düzeltme ve denge reaksiyonlarının geliştirilmesi, normal motor gelişimin desteklenmesi ve motor kontrolün sağlanması, ambulasyonun geliştirilmesi, enduransın artırılması, bağımsız fonksiyonel aktivitenin sağlanması, var olan hareketin kalitesinin artırılması, oluşabilecek yumuşak doku, eklem ve postür bozukluklarının önlenmesinde görev almaktadır.